Zo een "full English breakfast" kan toch beestig deugd doen !
Onder een stralende zon staan we om 9:30 H allemaal te wachten op Nigel, de verantwoordelijke voor de zustersteden en onze gids voor vandaag. Door het nieuwe stadsgedeelte stappen we naar het stadhuis, waar een ontvangst door de burgemeester en receptie doorgaan. Vorige maand stonden ze ons hier ook al op te wachten met sandwiches etcééé De secretaresse had zich van datum vergist !
En vandaag is het zonder sandwiches : tegen 11:00 H moeten we plots de zaal verlaten omdat er zogezegd nog een vergadering moet doorgaan. Achteraf blijkt een klein brandje in het stadhuis de oorzaak van onze snelle aftocht te zijn!
Met drie gidsen vangen we dan onze excursie door de stad aan : Hastings bestond vroeger uit meerdere kleine dorpjes, gescheiden door havengeulen die in recentere tijden verzand zijn (zoals het Zwin bij ons). Je kan nog steeds de oude havenmuren zien, en de oude vissershuisjes en steegjes die tegen de steile hellingen geplakt zijn vormen een schitterend decor om pittoreske plaatjes te schieten. Van bovenop de krijtrotsen heb je mooie vergezichten over de zee (bij helder weer kan je Frankrijk zien) en verderop de kustlijn ontwaren we "Beachy Head" in Eastbourne.
In de vissershaven laten we ons de fish & chips en andere zeevruchten smaken en daarna gaan we de nieuwe stad in om te shoppen, want we moeten nog iets meebrengen voor de kinderen.
Na het avondmaal hebben we nog een bijeenkomst in de "social club" van de politie van Hastings. Trevor, onze contactpersoon voor Hastings, werkt hier namelijk. Spijtig dat we niet wisten dat er daar een uitgebreid buffet op ons te wachten stond (het mailtje met programma was pas de zaterdag dat we vertrokken verstuurd, vandaar...). We doen toch ons best (in het hol van de leeuw durven we niet anders), en gelukkig is er daar nog een ander feestje aan de gang zodat er snel bereidwillige hulp gevonden wordt om het buffet te ledigen.
Een vriendelijke Hollander verkoopt ons wat lotjes van de tombola, maar bij de trekking blijkt dat hij de dubbels ook aan ons verkocht heeft in de plaats van ze in de pot voor de trekking te leggen. Dat is er zeker één van over de grote rivieren en toch erg dat we naar Hastings moeten komen om van een Hollander gekl... te zijn.
Laat op de avond gaan we nog in de dancing van het hotel wat nagenieten. Hier lopen de vreemdste creaturen rond, van travestieten tot personages die recht van "beyond the Thunderdome" lijken te komen. Ach was ik maar in Rome gebleven.
Zaterdag 29 juli
Vandaag maken we met onze vrienden van de East Sussex Advanced Motorcyclists een rit door East Sussex (of waar dacht je anders!). Het mooie weer is terug van de partij (na Italië het beste weer dat we op deze trip gehad hebben).
We vertrekken via Eastbourne, een veel mondainere stad dan Hastings, naar de witte kliffen van Beachy Head. De mooie groene heuvel stort zich hier loodrecht in de zee en men raadt ons aan om op onze buik tot aan de rand te kruipen, en als we over de rand kijken begrijpen we waarom. De kleinste misstap op deze rand die zich 100 tot 160 meter boven de zeespiegel bevindt kan fataal zijn, en er vallen hier dan ook 2 doden per maand door onvoorzichtigheid of zelfmoord.
Onder invloed van de elementen brokkelen de klippen voortdurend af, zodat ze zelfs een vuurtoren een twintigtal meter achteruit moesten plaatsen. Wat verderop zijn een paar huizen gewoon in zee gestort.
Langs smalle bochtige weggetjes gaan we nu verder via de "Long Man", we stoppen voor de lunch in een motorvriendelijke pub en rijden dan verder naar Battle, de stad waar Willem de Veroveraar de Kelten versloeg.
Tegen vijven zijn we terug en trakteren we onze begeleiders in ons hotel&#; De begeleiding, met marschalls e.d. was terug perfect!
Na het avondmaal gaan we stappen in de stad, de laatste uitstap van onze Eurorit, en voor wie dacht dat we het gisteren wel allemaal gezien hadden is er op deze zaterdagavond nog meer. Gewoon ongelofelijk wat hier allemaal op straat loopt en rondrijdt, alsof we in een decor van een Mad Max film lopen.
In een hotelbar waar een aftands orkestje ouwe rockhits speelt kijk ik naar de vreemdste creaturen die daar rondhinken en over de dansvloer zwalpen en zich aan de toog vastklampen, en als ik de haccp normen achter de toog aanschouw kan ik geen glas meer aan mijn lippen zetten. Bwaark, we moeten hier weg en al vlug is iedereen akkoord.
Uiteindelijk vinden we toch nog een andere bar waar mensen van onze slag zitten, na sluitingstijd gaan we nog eens rondneuzen in de bar / dancing van ons hotel maar hier vind je weer dezelfde fauna als gisteren dus hou ik het maar voor bekeken.
Achteraf blijkt dat er vroeger door de mutualiteiten veel vakantiehuizen voor anders validen gebouwd zijn in Hastings, en dat dit publiek uit gewoonte nog steeds naar Hastings blijft komen.
Zondag 30 juli
Het is zover! Vandaag terug naar Oudenaarde en ik verlang er reeds naar de kinderen na twee weken terug te zien. Blijkbaar ben ik niet de enige, want een half uur voor het afgesproken tijdstip staat iedereen reeds vertrekkensklaar.
Terug onder begeleiding van East Sussex Advanced Motorcyclists vatten we de rit naar Dover aan, via prachtige met bomen omzoomde kleine weggetjes. Het felle zonlicht speelt tussen de bladeren door en zorgt voor een feeëriek effect.
Als we in Dover aankomen blijkt het systeem van begeleiden gefaald hebben : Luc komt in zijn eentje aan, en een tweede groep arriveert een kwartiertje later.
We nemen afscheid van onze begeleiders " wacht niet te lang om naar Oudenaarde te komen fellows " en met 20 minuten vertraging vertrek onze hovercraft naar Calais. De tweede groep komt een half uurtje later.
In Calais vatten we het laatste stuk naar Oudenaarde aan, het is bewolkt maar droog.
Via Poperinge bereiken we Ieper alwaar de hemelsluizen terug opengaan. Het zal ons niet gegund zijn droog thuis te komen, maar gelukkig houdt het op als we Kruishoutem binnenrijden, het punt van verzameling met de achterkomende groep en de rest van de leden van MC Streamside. In groep rijden we nu naar het Oudenaardse stadhuis voor een officiële ontvangst ter afsluiting van onze Eurotrip.
Voor sommigen onder ons, waaronder ook ikzelf, wordt het een erg emotionele afsluiting. Ik had een dankwoord verwacht, maar zeker niet zulk een groot gebaar. Twee weken zijn we samen op weg geweest, zonder ernstige ongevallen of pech, zonder ook maar één enkele ruzie of twist, als volwassen mensen met respect voor elkaars kwaliteiten en onvolkomenheden. We hebben contacten gelegd met motorrijders uit onze zustersteden en het was goed om te zien dat er nog steeds mensen zijn die zich belangeloos voor anderen kunnen inzetten. Motorrijders die speciaal een dag of meer verlof nemen om wildvreemden langs de mooiste motorweggetjes door eigen streek te gidsen, je moet het maar doen en ik denk dat dit één van de vele facetten van motorrijden is.
In de Figaro, ons lokaal waar we 16 dagen geleden vertrokken, beëindigen we onze Eurotour. Het afscheid van de groep valt zwaar, en voor velen onder ons zal het morgen héél stil zijn. We zullen het weer gewoon moeten worden.
Zo een mooie reis kunnen we nooit meer overdoen, en we gaan het zelfs niet proberen ook, neenee, want ik zit al op wat anders te broeden.
Yvan Elebaut. Terug naar Verslagen
